HAIKU

Alleen een bospad  Donker, zonder naam en eind  Geur van rottend blad 

Stil, onaangenaam  Drijven wolken door het riet  Golven wrijven grijs 

De zwarte takken  Vast aan een sneeuwwitte stam  Zwieren in de wind 

Het zijn de winden Die oude bomen missen  Verloren takken 

De winden jagen  Het grijs over de akkers  De aarde is zwart 

De winden waaien  Rimpels in akkerplassen  Waarop de meeuw zweeft 

Moedig staat het riet  In een hopeloze strijd  Het verdronken land 

Bomen verschijnen  Zomaar vanuit dikke mist  Ergens zijn ganzen 

Vochtige grond  Met open vleugels staat hij, De paddestoel, fier 

Zoek schoonheid, wees stil  Zee in zilveren platen Vind schoonheid, wees stil 

De zon valt zachtjes  Op de breekbare velden  Ongerimpeld licht 

Hemel vol gaten  Het gouden licht verstrooiend Op een nevelbed 

Een koele ochtend Mistflarden dragen ganzen  In een zee vol kleur 

En de heide bloemt  Een woelige paarse zee  In de bosluwte 

Groen naar rottend bruin  Gaten vallen in kruinen  De zon is vol kleur 

Gras kromgebogen Bomen met kruinen vol wind  En wolken schuiven 

Gebleekte bomen  Bladerloos, kale takken  De buizerds krijsen 

De weidse bossen  Geheimzinnige plekken  Tijd schiet heen en weer 

Is de beuk of berk  Mannelijk of vrouwelijk  Geven en nemen 

Het stormend geweld  Afgerukte boomtakken  De beuken staan fier 

  Ogen van sterren Turend in het grote niets De leegte verdwijnt

Overstromend licht  De weelderige varens  Alles versmeltend 

Bomen leeggeschudt Gouden bladeren rollen  Pad vol met stralen 

Miezerregen valt  En ringen in het water  Maar oh, dat geluid 

Sluiers van regen  Takken kreunen en scheuren  Duizenden eikels 

De zon drukt zwaar  Op blauw zwetende aarde Loom en verzadigd 

Het begroeide pad  Bomen ademen koelte  In de zwoele lucht  Foto Lars van de Goor 

Uit het slijk gekneed  Laaft de bloem zich aan de zon  In paarse toortsen 

Golven rimpelen  Onder een witte windvlaag  Ritme door het riet