HAIKU

Een naamloze nacht  Oneindige duisternis  Reikend in leegte 

Het dorre zwijgen  Tussen de kale bomen  Vogels fluisteren 

Wolkende vliegen  Om de doodstille paarden Een zwaai met zijn staart 

Zo grijs, zo grijs nu Geen zon en de Westenwind  Kent geen genade 

Herfstse windvlagen  Oude vennen gerimpeld  Het riet gebogen 

Hier in de winterzon  Bomen naakt, gehuld in sneeuw  Behoedzaam en stil 

Onmerkbaar verstild  Ligt het land in rust, die blijft  Onder sneeuw en ijs 

Ganzen strijken neer  Op het half-bevroren land Vol bloemen van gras 

Velden groen begroeid  Ganzen op stoppelakkers  Met gouden aren 

De eerste stralen  Van de zon ongehinderd  Door de Noordenwind 

Sneeuw mateloos wit  Heuvels en rimpelingen  Kleurend in de zon 

Onbewogen blad  Op water windstille rust  En bomen zwijgen 

Onbelopen sneeuw  Hazensporen in het ijs  Stille belofte 

De regen glinstert  Smelt sneeuw in kristallen Een voorjaarshelen

Geen land, water, bloem  Leeuwerikken strijken neer  Stippen in de sneeuw

De opgeruimdheid  Leegte van het besneeuwde  Gedempte stappen

Tedere stilte Omhult gevallen takken  Van geen kwaad bewust

De poedersneeuw dwaalt  Als vleugels van engelen Witte lijkwade 

Het wit blijft vallen Verbindt hemel en aarde Vleugels van sneeuw 

De sneeuw gevangen  In de staken van het riet Drijvend op geel ijs 

Fijne sneeuw warrelt De koude wind blaast geesten  Een innige kus

De wereld kleurloos  Vlak door het mes van de wind  Alles vloeit ineen 

Het zilveren licht  Van de bleke winterzon  Over ijsscherven 

Aarde omgeploegd  Honderd kraaien en meeuwen Volgen het ploegmes 

Gras vol bellen dauw  Hangt over het smalle pad Glinsterend kristal 

De kale akkers  Gevuld met geulen en plassen  Naamloos en zwijgend 

Teder, telkens meer  Fluistert de regen zijn lied  Op het roestig blad 

In maandagstilte De aarde nog zonder kleur  Geeuwt de zon tinten